شیوع نفروپاتی دیابتیک در بیماران تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده در استان های مازندران و گلستان، ۱۳۷۷

سابقه و هدف: نفروپاتی دیابتیک (گلومرولواسکلروز دیابتیک) در اکثر کشورها شایعترین علت نارسایی کلیه در بیماران تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده است. با شناسایی عوامل مستعد کننده گلومرولواسکلروز و درمان آنها، سیر پیشرونده بیماری تا حدودی قابل جلوگیری است. لذا اطلاع از شیوع این بیماری در مراکز همودیالیزی و تعیین سیر بیماری اهمیت زیادی خواهد داشت. به همین منظور مطالعه حاضر در مراکز همودیالیز استان های مازندران و گلستان در سال 1377 انجام شده است. مواد و روش ها: جمعیت مورد بررسی بیمارانی هستند که در سال 1377 در هفت مرکز همودیالیز مازندران و گلستان تحت درمان همودیالیز دائم قرار داشتند. علت نارسایی کلیه براساس پرونده بیمارستانی بیماران تعیین و اطلاعات مربوط به دیابت با معاینه، مصاحبه و تکمیل پرسشنامه بدست آمد. نوع دیابت با معیارهای تشخیصی national diabetes group data تعیین گردید. یافته ها: از 353 بیمار تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده بررسی شده، 32 نفر (9%) به نفروپاتی دیابتیک مبتلا بوده که 26 نفر از بیماران دیابت غیر وابسته به انسولین و 6 نفر دیابت وابسته به انسولین داشتند. میانگین سنی بیماران دیابتیک غیر وابسته به انسولین و وابسته به انسولین به ترتیب 9.4±57.5 و 9.5±38.5 سال و میانگین سن شروع دیالیز دو نوع فوق به ترتیب 10.4±54 و 10±35 سال بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که شیوع نفروپاتی دیابتیک در بیماران تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده این دو استان نسبت به آمارهای خارجی پایین تر است. علت این اختلاف ممکن است ناشی از تفاوت شیوع دیابت یا عوامل مستعد کننده نفروپاتی دیابتیک، نحوه انتخاب یا معرفی بیماران برای همودیالیز یا مرگ زودرس بیماران به علت عوارض قلبی عروقی باشد.